Podwójna majorina wybita za panowania Julian II Apostaty w mennicy w Sirmium. Majorina była monetą miedzianą ze śladową zawartością srebra, o masie około 5,5 g. Na awersie widzimy popiersie cesarza zwrócone w prawo. Na głowie augusta diadem. Władca ma na sobie równie zbroję oraz paludamentum. W otoku napis DN FL CL IVLIANVS PF AVG. Na rewersie widnieje przedstawienie byka skierowanego w prawo, ponad nim dwie gwiazdy. W otoku napis SECVRITAS REI PVB. W odcinku *ASIRM oraz wieniec laurowy. Moneta ma średnicę około 29 mm oraz masę 8,36 g. Julian II był jednym z bardziej intrygujących rzymskich władców. Niemal cała jego rodzina została zamordowana niedługo po śmierci Konstantyna I Wielkiego w 337 r. Doszło do tego najprawdopodobniej za przyzwoleniem Konstancjusza II, władcy wschodu. Przez wiele lat, wraz z bratem Gallusem pozostawał w areszcie domowym. Niedługo po egzekucji Gallusa, do której doszło na polecenie Konstancjusza II, Julian został wezwany przez władcę oraz powołany na cezara. Krótko potem skierowano go do Galii celem podjęcia walki z pustoszącymi prowincje barbarzyńcami. Julian wywiązał się bardzo dobrze z powierzonego zadania. W związku z podjętą przez Konstancjusza II próbą skierowania na wojnę z Persją podległych Julianowi wojsk, które składały się w większości z mieszkańców Galii, doszło do buntu i obwołania młodego cezara augustem. Śmierć Konstancjusza II w dniu 3 listopada 361 r. zakończyła wojnę domową. Poczynania młodego augusta przyniosły mu dobrą opinię wśród otoczenia, jednakże z uwagi na jego politykę religijną zwycięzcy ocenili jego działania negatywnie. Julian II zginą w czasie kampanii perskiej w 363 r., najprawdopodobniej z ręki jednego z rzymskich żołnierzy. Najpełniejszą relację na temat jego ostatnich chwil przedstawił Ammianus Marcellinus, który jednak nie wiedział, lub wolał nie dochodzić kto cisnął zdradzieckie ostrze. W ten oto sposób Julian II znalazł szczęście.