Trzy oblicza Apollina...
Twórcy tych trzech monet opierali się na tym samym schemacie: na rewersie głowa boga Apollina, na awersie przedstawienie kitary. Kitara była stosowaną przez profesjonalnych muzyków klasycznej Grecji odmiany liry, sztandarowego atrybutu boga. Lira / kithara jako instrument muzyczny, zbudowana ze skorupy żółwia, wolich rogów i naciągniętych na nie jelit, była wynalazkiem Hermesa, który też jako pierwszy z bogów nauczył się na niej grać. Hermes podarował ją Apollinowi, aby udobruchać go po kradzieży jego świętych stad. Od tego czasu stała się ulubionym instrumentem patrona muzyki.
Najpiękniejsze i najbardziej realistyczne przedstawienia kitary w mennictwie znamy z cennych tetradrachm, jak i bardziej pospolitych tetroboli Olintu, najważniejszego miasta Ligi Chalkidyckiej. Okres największej świetności Ligi to przełom V i IV wieku p.n.e. Samo miasto zostało w dość dramatycznych okolicznościach doszczętnie zniszczone w roku 348 p.n.e przez Filipa Macedońskiego, który w ten sposób ostatecznie pozbył się konkurencji w tym rejonie swego władztwa. Członkom poselstwa, zbyt późno proszącym o podanie warunków pokoju, król podobno dał następującą odpowiedź: "Teraz już nie może to być, abyście wy żyli w Olincie a ja w Macedonii".
Lidia, Kolophon (ok. 389-350 p.n.e.), diobol (0,99 g), Milne 64, na awersie: KOΛOΦΩ / AΣTY
Olynthos (ok. 432-348), tetrobol (2,25 g), na awersie: ΧΑΛ / ΚΙΔ / ΕΩΝ
Bottiaia (ok. ca. 385-350 p.n.e.), chalkous (2,77 g), na awersie: BOT / TYA / ΙΩΝ