Otwarcie sezonu wiosennego 2018

[Tomanek]

Tak na marginesie,ciekawe co stanie się  z naszymi zbiorami??? Nie wiem jak panowie ,ale ja pamiętam każdą monetkę która u mnie jest lub była. Nie chcę sobie nawet wyobrażać co czuje pan Gysen,wyprzedając dzieło swojego życia......brrrr.

Oj, obawiam się, że to musi być horrorrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr, z największą ilością numizmatycznych eRek na swiecie

Szczęśliwy ten, kto posiada godnego spadkobiercę, który doceni i rozwinie kolekcję. Niestety, rzeczywistość w takich przypadkach zazwyczaj jest inna. Spadkobiercy zazwyczaj są zainteresowani, owszem, ale jak najszybszym upłynnieniem odziedziczonej kolekcji Może za życia warto samemu zadbać o dalsze losy swoich zbiorów i poczynić stosowne kroki do przekazania ich we właściwe miejsce...

[Tomanek]

Tak właściwie, to mamy jeszcze zimę, czy już wiosnę? Jako zwolennik wiosny, wybieram cieplejszą porę roku.

Prawdę mówiąc, nie lubię wstawiać (pokazywać) monet dla samego pokazywania i mam mieszane odczucia do części postów zamieszczanych w wątkach sezonowych. Zdecydowanie bardziej wolę oglądać monetę w kontekście jakiejkolwiek narracji, czy to historycznej, technologicznej, czy też w nawiązaniu do dylematów interpretacyjnych. Fajnie, że chociaż Barnaba zamieszcza pełne opisy z odwołaniem do atrybucji, gdzie oprócz wyjątkowej urody monet, na dobrej jakości zdjęciach, mamy podane na tacy co rzadsze, a co wielce rzadkie, czy wręcz unikatowe. Dlatego zachęcam kolegów do odrobinę ambitniejszego traktowania własnych okazów.

Aby nie być gołosłownym pokażę dwie "sezonowe" monetki z wczorajszej przesyłki.

1) Kiedy w 284 roku w wyniku tajemniczej śmierci Karusa, a później jego syna Numeriana, cesarską purpurę przywdział Diokles, stając się Dioklecjanem, u władzy pozostawał legalnie mianowany august Karinus. Uzurpator Dioklecjan musiał stoczyć bratobójczą walkę z legalnym władcą, aby móc przejąć kontrolę nad całością cesarstwa. Do decydującej bitwy doszło latem 285 roku nad rzeką Margus w pobliżu Viminacjum. Co prawda wojska Dioklecjana zostały pokonane, ale oficerowie ze sztabu Karinusa postanowili pozbyć się swojego władcy i postawić na nowego. Karinus został zamordowany, a jedynym władcą Imperium stał się Dioklecjan. Paradoks historii - przegrał bitwę, a wygrał wszystko.

Wieść o zmianie rozeszła się po wszystkich prowincjach i mennice które wcześniej produkowały pieniądz na opłacenie wojsk Karinusa, teraz musiały przestawić się na gloryfikowanie nowego władcy.

W ten sposób mennica w Ticinum zaczęła emitować monety w imieniu samodzielnie sprawującego władzę  Dioklecjana. Wśród licznych wczesnych emisji pojawiła się wersja z Wiktorią, która może budzić mieszane uczucia w związku z gloryfikowaniem "zwycięstwa" w bratobójczej walce.

Moneta RIC Vb 242 z 285 roku

oś 7 h; średnica 20,5-21,6 mm;  waga 2,62 g

2) Kiedy władza Dioklecjana ustabilizowała się, a z racji braku posiadania męskiego potomka, nie mógł on liczyć na założenie dynastii, podobnie jak próbował to wcześniej uczynić Karus, wpadł na pomysł rozszerzenia kolegium cesarskiego, powołując do współwładzy Maksymiana zwanego później Herkuliuszem. Maksymian został powołany najpierw jako cezar, którego zadaniem było opanowanie buntów obszarników ziemskich na południu Galii, a z początkiem 286 roku jego ranga została podniesiona do godności augusta. Od tego czasu mieliśmy system dwuwładzy, czyli diarchię.

Mennice na terenie cesarstwa zaczęły emitować monety z odwołaniem do dwóch panujących - AVGG.
Jednym z przejawów ówczesnej propagandy stało się hasło opiewające wieczność władzy cesarskiej
i tak w obieg popłynęły rzadkie dzisiaj monety z legendą AETERNITAS AVGG.

RIC Vb 204 z 289 roku

oś 6 h;  średnica 20,8-23,2 mm;  waga 3,76 g

[zenonmoj]

Prawdę mówiąc, nie lubię wstawiać (pokazywać) monet dla samego pokazywania i mam mieszane odczucia do części postów zamieszczanych w wątkach sezonowych. Zdecydowanie bardziej wolę oglądać monetę w kontekście jakiejkolwiek narracji, czy to historycznej, technologicznej, czy też w nawiązaniu do dylematów interpretacyjnych. Fajnie, że chociaż Barnaba zamieszcza pełne opisy z odwołaniem do atrybucji, gdzie oprócz wyjątkowej urody monet, na dobrej jakości zdjęciach, mamy podane na tacy co rzadsze, a co wielce rzadkie, czy wręcz unikatowe. Dlatego zachęcam kolegów do odrobinę ambitniejszego traktowania własnych okazów.

Ładnie to, Tomku, napisałeś - i masz rację! Tylko czasem po prostu czasu nie starcza, żeby wszystko pięknie opisać, a pochwalić by się chciało...
Natomiast, co do meritum, jak najbardziej popieram!!!

W tym duchu: oto moja własna, niedawna zdobycz, tym razem taka, która skusiła mnie ze względu na walory estetyczne...

Moneta pochodzi z Konstantynopola, z początków działalności tamtejszej mennicy. Należy do grupy nowych typów wprowadzonych wówczas (na pocz. 327 r.) w tym mieście, mających najprawdopodobniej upamiętnić ostateczne zwycięstwo Konstantyna nad Licyniuszem (a pewnie i totalną opozycją, bo taka zapewne wtedy też była - kto nie był jednego zdania z Jedynym Nieomylnym Dobrym Panem, ten był wrogiem rodzaju ludzkiego, nie-Rzymianinem, nie-patriotą, gnidą, sortem ostatnim i wolności wszelakich nieprzyjacielem, samym swym istnieniem dążącym do zagłady Republiki...) oraz przejęcie pełnej władzy w całym państwie. Typy te to GLORIA EXERCITVS, GLORIA ROMANORVM, LIBERTAS PVBLICA i sławetna SPES PVBLIC (ze zdychającym wonszem...) - nieco później doszła do tego także niejednoznaczna w interpretacji CONSTANTINIANA DAFNE. Wszystkie cztery typy bardzo ciekawe i pożądane (wonsz chętnie też fałszowany...).
Moneta rzadka w tak dobrym stanie zachowania (wszystkie detale widoczne, niemal pełne srebrzenie).

aw.: CONSTANTI-NVS MAX AVG, popiersie E2 (głowa w diademie w prawo)
rew.: GLORIA EXERCITVS (żołnierz stojący w lewo, lewa ręka oparta na tarczy, w prawej odwrócona włócznia)
Γ/-//CONS
RIC VII 22
3,23 g, 19-19,5 mm, 5h

ZM

PS. A Twój Karauzjuszowy Maksymian bardzo ładny - mi się przynajmniej podoba!!!

[Divusric]

To może teraz ja ze swoją monetką kupioną wczoraj. Może jest brzydkim kaczątkiem wśród łabędzi ,które można zobaczyć w tym wątku.Ale cóż...
Niedawno pochwaliłem się decanummium Teodoryka.
Tym razem jest to nummus jego wnuka i następcy Atalaryka.
Ze względu na swoją małoletność nigdy nie rządził samodzielnie.Wychowany bardziej na Rzymianina niż Gota był pod wpływem swojej matki ,regentki Amalasunty zwolenniczki współpracy z Bizancjum.
Kto wie jakby dalej  potoczyła się  próba odzyskania Italii i Afryki przez Justyniana, gdyby Amalsunta i Hilderyk mieli więcej poparcia wśród starszyzny .Może ponowne połączenie z cesarstwem wschodnim odbyłoby się bez kosztownych wojen i zagłady ich ludów.
Szkoda zwłaszcza Italii...

[Tomanek]

Tak trzymać panowie Prawda, że zaraz przyjemniej ogląda się takie monetki, kiedy otacza je choć odrobina narracji

[Tomanek]

Zenku, Twój Konstantyn znad Bosforu wysoce urodziwy Koniecznie zabierz go ze sobą do Torunia celem bezpośredniej kontemplacji

A Twój Karauzjuszowy Maksymian bardzo ładny - mi się przynajmniej podoba!!!

Prawdę mówiąc, mnie monety w takich stanach nie cieszą, ale jak się ma co się lubi, to się lubi co się ma

[Tomanek]

decanummium Teodoryka

Podziwiam Pana za to wyjątkowe zacięcie do monetek osiągających w porywach 10 mm średnicy. Mało co widać, a ile historii

[zenonmoj]

nummus (...) Atalaryka.

Oj tak, monety "ostrogockie" zdecydowanie są bardzo ciekawe. Ja, niestety, sobie w tej kwestii odpuściłem. Nie można mieć wszystkiego, a to co by mnie z tego okresu najbardziej interesowało (czyli edycje "miejskie" INVICTA ROMA) pojawiają się najczęściej w stanach agonalnych, po horrendalnych cenach (https://www.numisbids.com/n.php?p=lot&sid=1444&lot=957), albo też są często po ostrym "tooling'u".
 

ZM

[zenonmoj]

Cóż można z kolei powiedzieć o Marku Klaudiuszu Tacycie?
Najciekawsze z jego życiorysu jest chyba to, że po przedłużającym się interregnum, które nastąpiło po zamordowaniu Aureliana, został na prośbę żołnierzy wybrany przez Senat, i zostało to przez tych żołnierzy zaakceptowane - w tamtych, niespokojnych czasach, wydarzenia bez precedensu...
Mennictwo średnio ciekawe, zresztą krótkotrwałe. Charakterystyczne jest jednak pewne odejście (oczywiście nie całkowite) od gloryfikacji samego władcy, na rzecz ogółu, stąd SPES PVBLICA i FELICITAS SAECVLI.*
Mam dla tego cesarza szczególną atencją od czasu kiedy udało mi się na naszym lokalnym targowisku wypatrzyć (i nabyć za parę groszy) monetkę tego typu: http://www.ric.mom.fr/en/coin/4039. A teraz postanowiłem, że te dwie dość ładne monetki powinny trafić w dobre ręce, czyli moje...  

ZM

* Patrz: Wiesław Kaczanowicz, Aspekty ideologiczne w rzymskim mennictwie lat 235-284 n.e., Katowice 1990.

[barnaba]

Gratuluję kolegom nowych, ciekawych nabytków i dziękuję za bardzo interesujące i wielce pouczające opisy! Świetna inicjatywa!

[Julek C]

Witam.
Udało mi się pozyskać ostatnio wielce urokliwą monetkę. Denar Wespazjana z 70 roku naszej ery wybity w Rymie z wizerunkiem personifikacji Fortuny na rewersie. Na żywo monetka urzeka kunsztem wykonania stempla, po 2 tys. lat od wybicia oko cesarza  na monecie jest jak żywe (to nie jest złudzenie, wygląda jak żywe oko). Moneta jest notowana w RIC 2 pod numerkiem 276 razem z aureusem  (zd.4) . Mimo oznaczenia, że moneta jest popularna, trudno namierzyć taki sam egzemplarz. O dziwo ostatni notowany egzemplarz na aukcjach wypłynął w Polsce  na aukcji WCN w 2011 roku (zd 5), aczkolwiek z dużo słabszym stylistycznie wizerunkiem cesarza, ale w lepszym stanie zachowania:
https://wcn.pl/archive/46_0020?q=wespazjan+iter
Pytanie: Jak interpretować  stopień  rzadkości, jeśli  aureus i denar jest pod tym samym numerkiem ?
Pozdrawiam.

[Divusric]

Jeżeli można chciałbym dodać do nummusa Atalaryka jeszcze jedną ciekawostkę .
Są tam literki S C. Na moim egzemplarz widać tylko resztki C (dół).
Jest to o tyle ciekawe że Teodoryk pragnął  kultywować tradycje państwa (imperium) rzymskiego czując się zapewne jego spadkobiercą lub lepiej -kontynuatorem.
Nawiązują do dawnej tradycji ,przekazał uprawnienia bicia monety senatowi rzymskiemu.
Stąd S-C
Ciekawe ?  

[DzikiZdeb]

Denar Wespazjana z 70 roku naszej ery wybity w Rzymie z wizerunkiem personifikacji Fortuny na rewersie. (...) Moneta jest notowana w RIC 2 pod numerkiem 276 razem z aureusem (...) Mimo oznaczenia, że moneta jest popularna, trudno namierzyć taki sam egzemplarz.

Generalnie do Flawiuszy używa się powszechnie RIC II.2 z nową numeracją, może stąd problem z namierzeniem innych egzemplarzy.

Jeśli to jest Rzym, a raczej jest, to mówimy o pozycji 19 (18 dla aureusa); typ ten był bity jeszcze w Lugdunum (1104 Au, 1105 D), Tarraco (1305 Au, 1306 D) i Aleksandrii (tylko aureus 1525).

Pytanie: Jak interpretować  stopień  rzadkości, jeśli  aureus i denar jest pod tym samym numerkiem ?

Dla rzymskiej Fortuny zarówno RIC II.2 18 jak i 19 ma stopień rzadkości C.

[Julek C]

Dla rzymskiej Fortuny zarówno RIC II.2 18 jak i 19 ma stopień rzadkości C.

Dziękuję. W nowym ric II pod numerem 19 jest krótsza legenda awersu, bez TR P, czyli jednak nie Rzym,a mennica Lugdunum RIC II, Part 1 (second edition) Vespasian 1105, ale nadal nie mogę namierzyć innych egzemplarzy, chyba, że zalegają w czeluściach  muzealnych magazynów.  

[DzikiZdeb]

Dziękuję. W nowym ric II pod numerem 19 jest krótsza legenda awersu, bez TR P, czyli jednak nie Rzym,a mennica Lugdunum RIC II, Part 1 (second edition) Vespasian 1105, ale nadal nie mogę namierzyć innych egzemplarzy, chyba, że zalegają w czeluściach  muzealnych magazynów.  

Racja, moje niedopatrzenie - TR P na końcu mają tylko Fortuny z Lugdunum. A te mają R2 :-) Na acsearch jest tylko jeden denarek: https://www.acsearch.info/search.html?id=888470 w przeciwieństwie do aureusów, których jest tam siedem: https://www.acsearch.info/search.html?term=Vespasian+1104+Fortuna. No, ale aureusy tego typu mają rzadkość C :-)