Niestety nie wiemy gdzie mieściła się lubelska mennica koronna w pierwszych latach swojej działalności (1595-1597). W roku 1597 zarząd przejął Melchior Reysner, który przeniósł mennicę do kamienicy nr 6 przy ulicy Olejnej. Tam też zakład mieścił się do samego końca swojej krótkiej historii (1601).
Ulica Olejna – w XVII wieku nazwana „Mincarską” – znacznie ucierpiała w czasie II wojny światowej. W złym stanie znajdowała się również kamienica nr 6. W roku 1948 została ona rozebrana. Obecnie, w miejscu dawnej mennicy między numerami 4 i 8 znajduje się pusty plac.
Ostatnio natknąłem się na starą pocztówkę lubelską sprzed II wojny światowej ze zdjęciem jednej z lubelskich uliczek. Podpis pod fotografią informuje, że przedstawia ona ulicę Archidiakońską. Podpis jest jednak błędny. W rzeczywistości na pocztówce widać ulicę Olejną. Między kamienicami nr 4 i nr 8 stoi niewyburzona jeszcze kamienica nr 6, gdzie w latach 1597-1601 mieściła się mennica lubelska. Kamienica nr 6 przylega bezpośrednio do niższego budynku nr 8. Natomiast między numerami 6 i 4 znajduje się niewielka przestrzeń (skąd wyrasta wychodzące na ulicę drzewo). Być może było to miejsce pozwalające Reysnerowi – jak pisał M. Gumowski – „nieco rozszerzyć i rozbudować” mennicę.