Mennica koronna podlegała (w ostatecznym rozrachunku) Podskarbiemu Wielkiemu Koronnemu, który zarządzał nią za pośrednictwem wyznaczonych urzędników. Dochód z niej trafiał (przynajmniej teoretycznie) do skarbu królewskiego. Na monetach bitych w takiej mennicy zawsze była tytulatura królewska i herb państwa. Monety miejskie (gdańskie, toruńskie, elbląskie) bite były w mennicach zarządzanych przez osoby wyznaczone przez Rady (Senaty) poszczególnych miast, na podstawie przywileju menniczego nadanego przez władcę.