Własna publikacja książkowa - rady i porady

[DagonX]

Wprawdzie nie mam na razie żadnych planów przygotowania żadnej pracy, jednak obserwując działania Koleżanek i Kolegów jestem niezmiernie ciekaw paru kwestii technicznych, związanych z przygotowaniem, opracowaniem i wydaniem jakieś własnej publikacji książkowej. Być może osoby, które już dokonały tego dzieła mogłyby zdradzić i podzielić się własnymi doświadczeniami i pomysłami z tym związanymi Głównie nurtują mnie kwestie:

1) w jakim programie pisać - Word, LibreOffice Writer, coś innego?
2) zdjęcia - jak pozyskiwać? Rozumiem, że kwerenda muzealna i aukcji, ale co potem - jeździć i samemu fotografować, by zachować jednolity wygląd zdjęć, pobierać to co jest z Internetu (i co w sytuacji, gdy nie ma kontaktu z autorem zdjęcia pierwotnego - puste miejsce w katalogu, zdjęcie na "prawie cytatu", szkic?)?
3) zdobywanie danych od innych kolekcjonerów - jakaś poczta pantoflowa, bo w zasadzie niewiele jest ogłoszeń na forum, czy Fb, że szykujemy pracę o tym i o tym, prosimy o pomoc?
4) skład książki - samodzielnie (jakieś polecane programy), czy lepiej się tym nie zajmować i zlecić to profesjonalistom?

Z mojej strony na teraz byłoby tyle, ale może ktoś przymierza się do własnej pracy lub jest w trakcie jej tworzenia i ma swoje wątpliwości i pytania, śmiało proszę korzystać z tematu i pytać

Dzięki!

[Optimus_Prime]

1) W tym co Pan dobrze zna. Najlepiej połączyć z punktem 4. i wykorzystać Indesign, Quark albo Affinity.
2) Najlepiej wykorzystać znane zdjęcie i podać źródło. W przypadku kwerend w zbiorach muzealnych można zrobić fot. samemu i później ubiegać się o zgodę - jak dobrze pójdzie udzielą bezpłatnie. Fotografie z bazy cyfrowej muzeów można wykorzystać od razu z podaniem źródła.
3) Takie apele z góry można sobie darować - efekt jest bliski zeru. Lepiej poświęcić czas na dogłębną analizę zbiorów publicznych, grzebanie np. na violity i podobnych forach wschodnich.

[rubinowakrew]

Uważałbym jednak na wszelkiego rodzaju edytory tekstu. Niby zgodne, ale przerzucenie tekstu napisanego w libre office do worda skończyło się zmianą układu strona a nawet zniknięciem niektórych zdjęć.

Oczywiście użycie InDesign jest świetnym wyjściem, ale program jest cholernie drogi.

[DagonX]

Dziękuję za odpowiedzi, już to nieco rozjaśnia mi jak taki proces mógłby wyglądać

[Jacek Sarosiek]

Z własnego doświadczenia podpowiem, że jeżeli nie zna Pan zasad korekty i składu, to nauka tych zagadnień może zająć Panu sporo czasu i pociągnąć za sobą wydatki. Kolejną kwestią jest oprogramowanie. Jeżeli nie planuje Pan prowadzić wydawnictwa, tylko wydać jedną lub kilka książek, to nie ma sensu kupować programów. Ten wydatek może się Panu nie zwrócić. Pewnie można robić skład w jakimś darmowym programie (nie wiem, nie korzystałem), ale tutaj dalej kłania się znajomość zasad składu i umiejętność obsługi programu. Podsumowując, na pierwszy raz nie polecałbym Panu zabierać się za to samodzielnie. Jak załapie Pan bakcyla pisania i stwierdzi Pan, że będzie Pan regularnie coś wydawał, to wtedy warto przemyśleć kwestię wydatków na programy i naukę (kursy).

[Pio86]

Tak czytam ten wątek i myślałem ze napisane książki to tylko problem tematu i zbieranie materiałów. Nie sądziłem ze tak duży jest problem z układem samego tekstu. Sam planuje napisać kilka artykułów czy i w krótkich tekstach do gazet też jest taki problem?

[modsog]

Dariusz Marzęta właśnie popełnił świetny tekst, który idealnie pasuje do tego wątku:
http://blognumizmatyczny.pl/2024/03/01/ktore-rzeczy-sa-wazne-a-ktore-jeszcze-wazniejsze-wstep-do-dyskusji-o-budowie-katalogu-starych-monet/#more-10767

[Optimus_Prime]

Tak czytam ten wątek i myślałem ze napisane książki to tylko problem tematu i zbieranie materiałów. Nie sądziłem ze tak duży jest problem z układem samego tekstu. Sam planuje napisać kilka artykułów czy i w krótkich tekstach do gazet też jest taki problem?

Zależy od czasopisma. Zwykle tekst przygotowujemy według mniej lub bardziej ścisłych wytycznych a za skład odpowiedzialna jest redakcja czasopisma. Ze swoją książką rzecz jest inna, bo chyba każdy autor chce mieć wpływ np. na czcionki czy rozmieszczenie ilustracji itd. Z worda też da się przygotować odpowiedni plik pdf, ale zarządzanie setkami zdjęć i referencji do nich w tekście to już pewne wyzwanie - tak jak z resztą przy każdej dużej monografii.

[Neko]

Kilka moich zasad przy pisaniu opracowań niekomercyjnych:
1. W czasie kwerend w muzach proszę o przesłanie zdjęć poglądowych do analizy (bez prawa do publikacji). Jeśli na etapie końcowym okaże się że zdjęcie jest niezbędne w pracy, piszę osobne podanie o udostepnienie niekomercyjne (oczywiście z podaniem źródła). Większość placówek muzealnych wyraża zgodę. W niektórych muzeach można robić zdjęcia samemu, oczywiście po uzyskaniu zgody. Trzeba przestrzegać zakresu zgody, bo zgoda na zrobienie zdjęcia nie jest tożsama z jego opublikowaniem.
2. Od samego początku kataloguję źródła monet i literaturę np. w Excelu. To bardzo ważne zwłaszcza przy dużej ilości egzemplarzy, odmian, źródeł. Przyda sie też zeby nie powielać tych samych danych z różnych źródeł.
3. Przeszukuję bazy zdigitalizowanej literatury: biblioteki cyfrowe, bazy uniwersyteckie (głównie polskie i niemieckie) w większości do pobrania w pdf lub djvu. Podana w tych opracowaniach literatura jest wskazówką do coraz starszych źródeł.
4. Przeszukuję bazy aukcyjne (np. Onebid), Allegro, ebay itp.
5. Przeszukuję fora numizmatyczne, proszę o informacje zwrotne, ale z tym jak już wcześniej powiedziano, jest różnie.
6. Kontaktuje się osobami uznanymi za ekspertów w danej dziedzinie w celu konsultacji lub wymiany ustaleń.
7. Jakość zdjęć jest istotna, może się okazać że przy skalowaniu do wydawnictwa słabe zdjęcia nie będą się nadawać.
8. Jeśli wiem od początku gdzie będzie opublikowany artykuł piszę od razy wg wyznaczonych reguł technicznych (czcionka, akapity, przypisy itp.)
To takie moje zasady, każdy musi wypracować swoje. Jedno jest istotne mim zdaniem, aby od początku selekcjonować dane i je porządkować, opisywać lub oznaczać, tworzyć katalogi wstępne plików, bo później traci się dużo czasu.