Półtorak wileński z obu zdjęć- po mojemu:
Typ I - (Tarcza tW1 , korona (w)W1 , herb Podskarbiego bez tarczy na końcu legendy ……….)( ),
odmiana 3 -
Awers: legenda typu A – SIG III DG RX ( lub REX) PMDL )( z ozdobnikami w schemacie -/:/- ;Charakterystyczne – litery SIG III nabite na litery MON ?
Rewers: jabłko (+)W1 w ozdobnym okręgu; nominał 24, data 1-9;
legenda typu D – MONE NO (lub NOV) ((3)) MA DV LI schemat ozdobników ./:/:*
Rewers /Awers ustawienie medalowe ↑↑
wariant I.3.a
Ponieważ półtoraki wileńskie były tłoczone na walcarce, traktuję wszystkie (do 8 ) warianty stempli, które wg mnie mogą pochodzić z jednej pary walców, jako jedną odmianę. W tym wypadku charakterystyczna cecha - nabicie SIG III na wcześniejszy napis MO czy MON, sugeruje , że w trakcie tworzenia legendy na stemplach rewersu (kolejne nabijanie liter na wszystkich stemplach jedną puncą , potem kolejną...) zdecydowano o przeznaczeniu tego wałka na stemple awersu. Dlatego mamy tu do czynienia tylko z jednym , ale stałym miejscem przebitki liter - na początku legendy we wszystkich znanych mi 5 wariantach tej odmiany.
Różnice w legendach NO(NOV) na rewersie i RX (REX) na awersie są tylko wariantami tej odmiany.
Oczywiście mogę się mylić, ale na podstawie przebadanego materiału taka hipoteza wydaje mi się najbardziej prawdopodobna. Oczywiście każda nowa moneta daje kolejne informacje i zarówno koncepcja podziału na odmiany, czy hipoteza dotycząca powstania tej konkretnej odmiany może ulec zmianie... Dlatego też zapraszam do współpracy przy tworzeniu swoich katalogów, bowiem wszelkie uwagi czy wątpliwości mogą tylko poprawić ich użyteczność.