to nie Serafis a Serapis.
Odsyłam w wolnej chwili do książki Marii Jaczynowskiej - Religie Świata Rzymskiego.
Serapis, to bóstwo z kultury Egipsko-greckiej, wymysł polityki Ptolemeuszy (Ptolemeusz I)
Macedoński dowódca Ptolemeusz, po śmierci Aleksandra Wielkiego w 323 r. p.n.e. przejął władzę nad Egiptem w 305 r. p.n.e. Ogłosił się królem Egiptu i by wzmocnić swoją pozycję władzy potrzebował
łącznik religijny pomiędzy grecką i egipską dynastią. Po naradzie z filozofami, urzędnikami i kapłanami stworzono boga, który odpowiadał Egipcjanom i Grekom. Bóstwo łączyło w sobie cechy boga Apisa i Ozyrysa, Zeusa, Plutona, Dionizosa i Asklepiosa (niezły koktajl cech boskich). Szybko ten kult przeniknął do Grecji, dalej do Rzymu. Rzymianie łączyli jego kult przeważnie z Plutonem.
Serapis to zgrecyzowana forma Osiris-Apis - czyli boski byk. Jako władca płodności nosi opleciony kłosami
kalathos (koszykowate nakrycie głowy). Charakterystyczne dla istoty Serapisa to utożsamienie go z greckim bogiem słońca Heliosem.
korzystałem również z książek:
M. Lurkera - Leksykon bóstw i demonów.
V. Zamarovsky - Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej.