Po latach przywołuję stary wątek o ciekawostkach produkcyjnych, aby spójnie z tematem załączyć kolejny interesujący krążek.
Tym razem chodzi o znaczne przesunięcie stempla, dzięki któremu dość dobrze widać pierścień wokół samego rytu na tłoku stempla.
Przy pomiarze 0,35 mm pomiędzy punktowym obrysem otoku monety, a wyraźnym zewnętrznym obrysem samego stempla, mamy średnicę o 0,7 mm większą od samej monety. Jeśli średnica otoku daje pomiar ok. 22 - 23 mm, to średnica samego stempla powinna wynosić ok. 29-30 mm.
Sama monetka, to antoninianus billonowy Maksymiana Herkuliusza z drugiej oficyny sisciańskiej, emitowany ok. 291 r.
Na awersie legenda IMP C M A V[AL MAXIMIA]NVS P AVG i wizerunek nagiego popiersia skierowanego na prawo, z koroną promienistą na głowie.
Rewers z legendą VICTO[RIA A]V-GG, przedstawia scenę na której Dioklecjan przekazuje Herkuliuszowi globus z figurką Wiktorii.
oś 7 h; średnica 23,0 - 23,9 mm; waga 4,57 g
RIC Vb 586
Monetka nie zdążyła dotrzeć przed Warsztatami, więc nie było okazji zaprezentować jej w realu.