Za Antiochów I (281-261) i II (261-246) we wschodniej części ciągle jeszcze bardzo rozległego państwa rządzonego przez dynastię Seleukidów działało przynajmniej pięć mennic: w Seleucji (Seleukei) nad Tygrysem, w Suzie, Ekbatanie, Hekatompylos (lub Artakanie) i Baktrii. Tetradrachmy bite zwłaszcza w Seleucji i Ekbatanie, w swej ikonografii bliskie tym bitym w stołecznej Antiochii, przedstawiają na awersie zwykle głowę króla w diademie w prawo, na rewersie siedzącego w lewo na omfalosie, trzymającego łuk i strzałę Apollona i legendę ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΑΝΤΙΟΧΟΥ. Tym, co przesądza o odpowiedniej atrybucji pozostają monogramy mennicze oraz różnice stylistyczne. Sprawę dodatkowo komplikuje fakt, że Antioch II, skupiając się na wojnie z Ptoelemuszem II o wybrzeże Azji Mniejszej oraz angażując się w konflikt w Tracji, nie ingerował w produkcję menniczą niezagrożonej Seleucji, pozwalając na wypuszczanie przez całe swe rządy monet z wizerunkiem ojca, a nie swym własnym.
Cieszę się zatem niezmiernie, że w ciągu ostatnich dwóch miesięcy udało mi się nabyć nie tylko poniższą tetradrachmę Antiocha II z portretem ojca na aw., wybitą w Seleucji nad Tygrysem między 261 a 256 r. przed Chr. (Newell 180; SC 587.1c; waga: 16, 90 g), ale też znakomity, choć liczący sobie już 36 lat katalog E. T. Newella...
Pozdrawiam wszystkich świątecznie,
B.A.